Kraj Walia

Stolica: Cardiff
Waluta: funt brytyjski (GBP), 1 GBP = 100 pensów
Wiza: wiza nie jest wymagana
Język: walijski, angielski
Napięcie: 240 V
Powierzchnia: 20 779 km²
Ludność: 3,1 mln

Cardiff

Clwyd

Gwynedd

Pembroke

Prawdziwa celtycka kraina z legendami o czarodzieju Merlinie i piękną zatoką St Bride's Bay.

Informacje ogólne

Region Pembroke zajmuje południowo-zachodnią Walię i charakteryzuje się przede wszystkim pobudzającym turystyczną ciekawość, poszarpanym przez sztormy wybrzeżem oraz wspaniałymi trasami wędrownymi parku Pembrokeshire Coast, które sąsiadują z wodami Morza Irlandzkiego. Krajobraz regionu jest górzysty, ale zwieńczony wspaniałymi piaszczystymi plażami, przy których ujścia do morza ma kilka ważnych rzek i wypatrzyć można małe przybrzeżne wyspy.

Celtycka kraina historyczna, jaką jest Walia, zajmuje południowo-zachodnią część Wielkiej Brytanii nad Morzem Irlandzkim i Celtyckim. Do kraju należy kilka wysp (w tym największa Anglesey będąca osobnym hrabstwem). Stolicą kraju jest Cardiff, a szerokość państwa mierzona z zachodu na wschód nie przekracza 100 km. Odrębność Walii zaczęła kształtować się w dobie rzymskiej, aczkolwiek dzięki górzystemu charakterowi obroniła się przed Rzymianami, nie uległa najazdowi anglosaskiemu i posłużyła plemionom celtyckim jako schronienie przed Germanami. Między V a VI stuleciem bardzo mocno rozwinęło się chrześcijaństwo, z kolei potwierdzeniem walijskiej odrębności stało się wybudowanie około 790 r. Wału Offy, którym król Mercji odgrodził się od walijskich plemion. Walia stała się silniej związana z Irlandią niż resztą ziem Wielkiej Brytanii, niemniej zmieniło się to wraz z ekspansją terytorialną Germanów i przyłączeniem państwa do Anglii, kiedy król Edward I nadał swojemu synowi, Edwardowi II, tytuł księcia Walii. Celtowie nigdy nie pogodzili się z obcą dominacją, dlatego przez kolejne stulecia walijskie ziemie były areną krwawych walk. Zupełną niezależność przyniósł dopiero wiek XX i liczne referenda przeprowadzane wśród ludności. Narodowym symbolem Walii jest Czerwony Smok, który według celtyckich legend miał zamieszkać wewnątrz góry Dinas Emrys, po pokonaniu saskiego, białego smoka.

Tresc opisow dostarczana przez merlinx.

Najważniejszą miejscowością, pełniącą rolę najciekawszego na wybrzeżu letniska, jest Aberystwyth leżące nad przepiękną zatoką Cardigan. Kurort ozdobiony jest przyjemną promenadą Marine Terrace, na której bardzo często można spotkać studentów uczęszczających na miejscowy uniwersytet i turystów korzystających z rozbudowanej bazy noclegowej, zlokalizowanej między innymi w wiktoriańskich budynkach. Przy deptaku znajduje się piaszczysto-żwirowa plaża uchodząca za najciekawszą na wybrzeżu, dla której tłem są zielone wzgórza z punktami widokowymi. W wolnych chwilach można wybrać się na zwiedzanie ruin zamku wybudowanego przez Edwarda I, skorzystać z zabytkowej kolejki Cliff Railway wspinającej się na pobliskie urwisko lub obejrzeć interesujące celtyckie krzyże z X w. znajdujące się przed potężnym kościołem St Padarn Church.

Kuchnia

Kuchnia walijska różni się znacznie od angielskiej, gdyż w dużej mierze czerpie z bogactw natury i inspirowana jest pięknymi pastwiskami oraz hodowlą owiec. Wszechobecna jest także baranina i jagnięcina i na tym właśnie mięsie bazuje większość potraw. Popularne w Walii są małże i różne wodorosty, które dodaje się do chleba i serów z mleka owczego.

Najpopularniejsze dania:

Cawl – gulasz z jagnięciny, baraniny lub wieprzowiny z dodatkiem porów i różnych warzyw.

Bara Lawr – specjał z wodorostów morskich przypominający sushi, z różnymi dodatkami: ryż, ryby czy jajka.

Tresc opisow dostarczana przez merlinx.

Welsh rarebit – grzanki z żółtym serem wymieszanym z piwem lub mlekiem oraz masłem.

Welsh cakes – okrągłe ciastka pieczone w specjalnym naczyniu maen, wyrabiane ze smalcu, mąki, jajek, rodzynek.

Bara Brith – ciasto owocowe z kandyzowanymi skórkami owoców i rodzynkami.

Obyczaje

Na skutek zatartych różnic kulturowych większość Walijczyków nie różni się specjalnie od Anglików i panują tam podobne wzorce zachowania. Warto jednak pamiętać, że typowy Walijczyk śmiertelnie się obrazi, jeśli nazwie się go Anglikiem, uchodzącym w Walii za przedstawiciela odrębnego narodu. Walijczycy są dumni ze swojej tożsamości i długiej historii związanej z chrześcijaństwem, które jest obecnie dominującą religią, chociaż z XVII-wiecznych ruchów religijnych wywodzą się także prezbiterianie. Patronem Walii jest św. Dawid, którego święto obchodzone jest hucznie 1 marca – St David’s Day. Nie należy się dziwić, jeśli na znakach drogowych i wielu innych miejscach dostrzeże się symbole zapisane celtyckim językiem, aczkolwiek głównym językiem kraju jest angielski. Z walijskim językiem można także spotkać się na prowincji, a sama nazwa Walia jest wyrazem pochodzącym od germańskiego słowa „Walha”, oznaczającego nieznajomego lub cudzoziemca, chociaż według innej teorii pochodzi od nazwy celtyckiego plemienia „Volcae”. Sami Walijczycy natomiast nazywają swój kraj Cymru, a na siebie mówią Cymry, co w walijskim języku odnosi się do krajan i rodaków.

Aktywny wypoczynek

Turyści gustujący w aktywnych formach spędzania wolnego czasu powinni zainteresować się Górami Rhinog, w których za najpopularniejsze trasy uchodzą Cwm Bychan Walk nr 1 i nr 2, docierające między innymi na szczyt Rhinog Fawr (709 m n.p.m.). Świetne trasy można także znaleźć w Parku Narodowym Pembrokeshire, np.: szlak Pembrokeshire Coast Path z Amroth do St Dogmael's, wiodący przez urwiste klify z widokiem na przybrzeżne wyspy i wioski z celtyckimi kaplicami.

Wycieczki Fakultatywne

Harlech – nadmorskie miasto znane jest przede wszystkim z interesującego zamku, będącego jedną z najwspanialszych fortec tzw. „Żelaznego Pierścienia”, którym Anglicy w XIII wieku postanowili opasać podbitą Walię. System zamków ufundował król Edward I, a właśnie Harlech Castle jest najpiękniej usytuowany, na wzgórzu, z którego można podziwiać rozległą Zatokę Cardigan i wody Morza Irlandzkiego aż po wybrzeże półwyspu Llyn i góry Snowdonii. Wejścia na zamek strzeże olbrzymia brama prowadząca na dziedziniec, natomiast już z daleka w samej sylwetce budowli można wypatrzyć potężne wieże i cylindryczne baszty. Zwiedzającym udostępniono pomieszczenia królewskie, salę audiencyjną i kaplicę, których zwiedzanie zabiera turystów w odległe czasy angielskich i normańskich władców. Warto pamiętać, że zamek jest jedną z głównych atrakcji Walii i został wpisany w roku 1986 na Listę Światowego Dziedzictwa UNESCO.

Góry Rhinog – surowe pasma przepięknych gór mogą dostarczyć turystom wielu emocji za sprawą przepięknych widoków i niekiedy najbardziej wymagających szlaków Walii. Warto mieć przy sobie aparat fotograficzny, by zrobić zdjęcia niesamowitej przyrody i jezior skrywających się górskich przestrzeniach, spowitych często nastrojową mgłą.

Carmarthen – uważane za najstarsze miasto Walii, Carmarthen, związane jest ze znanym z arturiańskich legend czarodziejem Merlinem, który właśnie tam miał się urodzić i zostać pochowanym w pobliskim Abergwili. Chociaż legendy mają własne życie, realna historia miejscowości związana jest z rzymską osadą Maridunum (szczątki rzymskiego fortu zachowały się do dziś) i królem Edwardem I, który w XIV wieku nadał miastu przywilej targowy. Większość mieszkańców posługuje się tam językiem walijskim, który można usłyszeć na organizowanym od XV wieku turnieju śpiewaków. Miasto może zaczarować swoją prowincjonalną atmosferą, zamkiem zachowanym we fragmentach oraz zabytkowymi domami okalającymi starówkę. Po sfotografowaniu pozostałości rzymskiego amfiteatru można wybrać się do pobliskiego Abergwili, gdzie miłośnicy legend powinni zbadać tajemnice Wzgórza Merlina – rzekomego miejsca pochowania czarodzieja.

Park Narodowy Pembrokeshire Coast – wspaniały park chroniący morskie wybrzeże, pełne wymarzonych szlaków pieszych prowadzących do osad z epoki żelaza i komór grobowych epoki kamiennej. Jedna z tras wiedzie także do plaży, z której św. Patryk na początku V w. miał wyruszyć na chrystianizację Irlandczyków. Z przepięknych plaż i wysokich klifów znany jest odcinek parku między Amford a Milford Haven, natomiast Mynydd Preseli to pasma górskie, w których urzędowali celtyccy druidowie. Najpiękniejszym jednak odcinkiem jest zatoka St Bride's Bay z rozrzuconymi po morzu wysepkami zamieszkiwanymi przez rozmaite ptactwo morskie.

Saint David's – chociaż jest to najmniejsze miasto Walii, uchodzi za duchową stolicę i symbol kraju dzięki katedrze św. Dawida, która od średniowiecza przyciąga pielgrzymów i turystów zafascynowanych celtyckimi legendami dotyczącymi walijskiego patrona. Św. Dawid bowiem miał ufundować w tym miejscu, w V w. n.e., pierwsze opactwo benedyktyńskie, zastąpione przez obecną świątynię, której budowę rozpoczęto w 1115 r. Katedra jest wspaniała, wzniesiona na planie krzyża i zwieńczona potężną kwadratową wieżą. Wewnątrz znajduje się mnóstwo zabytków zarówno architektonicznych, jak i sakralnych oraz liczne grobowce walijskich osobistości. Najważniejszym skarbem jest relikwiarz św. Dawida, który zastępuje skradziony w XIII wieku oryginał. Ponadto warto zwrócić uwagę na wieżę Tower Gate – jedyną zachowaną bramę dawnego zespołu katedralnego oraz przyjrzeć się Pałacowi Biskupów z interesującym oknem rozetowym.

Caernarfon –  stolicą Gwynedd i średniowieczne miasto, w którym brytyjscy następcy tronu uroczyście przyjmują tytuł książąt Walii. Otoczona średniowiecznymi murami miejscowość jest piękna, chociaż nie należy do największych. Symbolem Caernarfon jest najsłynniejszy walijski zamek należący do tzw. „Żelaznego Pierścienia” – systemu ośmiu zamków, którymi Edward I opasał podbity kraj. Potężna warownia budzi uzasadniony respekt i obrazuje warunki życia dawnych dworzan i możliwości obronne, porównywane koncepcją stworzenia nawet do dawnych fortyfikacji bizantyjskiego Konstantynopola. Drugą atrakcją turystyczną miasta jest Segontium Roman Fort and Museum, czyli dawny rzymski fort będący przed wiekami jedną z najdalej wysuniętych placówek Cesarstwa Rzymskiego.

Bangor – miasto położone bezpośrednio nad Morzem Irlandzkim charakteryzuje się prowincjonalną atmosferą ożywioną przez studentów uczących się na tamtejszym uniwersytecie. Pierwsza diecezja powstała w niewielkiej osadzie za sprawą św. Deiniola w VI stuleciu i jest obecnie najstarszą siedzibą władz kościelnych na Wyspach Brytyjskich, z czego Walijczycy są bardzo dumni. Najważniejszym zabytkiem jest właśnie katedra, która jedynie rozmiarami ustępuje znanym angielskim świątyniom, natomiast historię miasta najlepiej opowiada Bangor Museum and Art Gallery. Lokalną atrakcją jest także długie molo, z którego można podziwiać wąską cieśninę Menai Strait oraz okoliczne wzgórza. Wielu turystów odwiedza przy okazji pompatyczny zamek Penrhyn Castle leżący kilka kilometrów za miastem, gdzie zgromadzono pokaźną kolekcję malarstwa i zwiedzić można stylizowane pomieszczenia.

Park Narodowy Snowdonia – najbardziej imponujące góry i wrzosowiska Brytanii są tak inspirujące, że można tam spędzić znaczną część swojego urlopu. Urwiste stoki górskie utworzone dzięki lodowcom, gęsto zalesione doliny, tajemnicze wrzosowiska pełne aromatycznych zapachów oraz jeziora pocztówkowo komponujące się z dziką przyrodą – tak właśnie wygląda raj dla miłośników turystyki pieszej, konnej i rowerowej. Bogactwo natury stwarza mnóstwo okazji do fotografowania, z kolei ukształtowanie terenu i rwące rzeki sprawiają, że podniesioną adrenalinę odnajdą tam entuzjaści sportów ekstremalnych: kajakarstwa, raftingu i żeglowania po jeziorach. Nazwa parku pochodzi od najwyższego szczytu Walii – Snowdonu (1085 m n.p.m.), którego ośnieżony wierzchołek jest celem wypraw doświadczonych specjalistów od wspinaczki górskiej. Można tam się również dostać specjalną kolejką Snowdon Mountain Railway, by podziwiać niezwykłe, choć często spowite mgłą widoki. Z górą powiązane są także liczne legendy o królu Arturze i czarodzieju Merlinie, którzy mieli zamieszkiwać okolicę. Dodaje to turystycznego smaczku, ale należy pamiętać, że pogoda jest tam bardzo zmienna i zdradliwa, dlatego wybierając się w góry należy wykazywać się dużą ostrożnością. Co roku do parku zagląda kilkanaście milionów turystów, by poznać miejsce, w którym najdłużej utrzymywała się kultura celtycka oraz zobaczyć ruiny zamku Dolwyddelan – prawdopodobnego miejsca przyjścia na świat największego władcy walijskiego, Llywelyna ap Iorwertha. Poznać można także tajemnice romantycznego zameczku Gwydir znajdującego się nieopodal Llanrwst. Najlepsza baza noclegowa znajduje się w kurortach: Betws-y-Coed – tam rozpoczyna się sieć szlaków prowadzących po otaczających górach, Llanberis – punkt startowy wycieczek na Snowdon, Beddgelert z zabytkową kopalnią miedzi, Blaenau Ffestiniog oferujące przejazdy kolejką wąskotorową oraz Bala położone nad największym naturalnym jeziorem Walii, w którym według legend żyje walijski przyjaciel potwora z Loch Ness – Teggy.

Półwysep Lleyn – na południowy-zachód od Snowdonii rozciąga się niezwykle malowniczy półwysep, w krajobraz którego wpisały się strome klify, piaszczyste zatoczki oraz kilka kurortów. Północne brzegi tego niezwykłego zakątka doskonale nadają się na przejażdżki rowerowe i piesze wycieczki, natomiast największą atrakcją cieszącą głównie najmłodszych jest linia muzealna Ffestiniog Railway zaliczana do najpiękniejszych w Walii kolejek zabytkowych. Najlepszą bazę noclegową można znaleźć w takich miejscowościach jak: Porthmadog, Portmeirion – bajkowej wiosce stworzonej przez ekscentrycznego walijskiego architekta, Cricieth z XIII-wiecznym zamkiem należącym przed wiekami do Edwarda I oraz Pwllheli ozdobionym ładną przystanią zawsze pełną jachtów. Przy okazji z portu można wybrać się na pobliską wyspę Bardsley Island, na której zgodnie z legendami mógł mieszkać Merlin z opowieści o królu Arturze oraz pochowany jest św. Deiniol.

Wyspa Anglesey – najbardziej walijski zakątek zwany „Matką Walii” jest jednym z głównych celów zwiedzania tej części Wysp Brytyjskich. od stałego lądu oddziela Cieśnina Menai oraz mosty: zabytkowy Menai Suspension Bridge i współczesny Britannia Bridge. Krajobraz wyspy jest górzysty, wyjątkowo zielony, naznaczony archaicznymi zabytkami w postaci menhirów (bloków kamiennych o rytualnym znaczeniu) i dolmenów (grobowców z neolitu). Brzegi wyspy są bardzo urozmaicone, więc można tam trafić na urwiste klify, o które rozbijają się wzburzone fale Morza Irlandzkiego oraz piaszczyste plaże kuszące bezludnym charakterem i wyjątkowym otoczeniem. Wyspę najlepiej zwiedzać pieszo, rowerem lub samochodem, kierując się chociażby taką wskazówką jak szlak Isle of Anglesey Coastal Path. Warto przed zwiedzaniem zapoznać się z długą historią wyspy, sięgającą czasów druidów (starożytnych kapłanów celtyckich), z którymi w I w. n.e. walczyły wojska rzymskiego wodza Swetoniusza Paulinusa. Strategiczne położenie Anglesey na przestrzeni kolejnych wieków było łakomym kąskiem dla wikingów, Sasów i Normanów, jeszcze przed dominacją angielskiego króla Edwarda I, który opanował ją w XIII wieku. Zwiedzając wyspę warto odwiedzić miejscowość Beaumaris z okazałym zamkiem na wodzie i Muzeum Dzieciństwa pełnym zabawek, gdzie spacer wąskimi, średniowiecznymi uliczkami doskonale oddaje charakter zamierzchłych czasów. Kolejnym bardzo ważnym miejscem jest Holyhead – największe miasto hrabstwa Anglesey, ale położone na odrębnej, Świętej Wyspie, której nazwa wywodzi się od wczesnośredniowiecznego sanktuarium, związanego z osobą św. Cybiego. Z miasta można wybrać się promem do Irlandii, pokonując szlak handlowy istniejący w tym miejscu od ponad 4 tys. lat. W miejscowym porcie warto zwrócić uwagę na najdłuższy falochron w Zjednoczonym Królestwie, aczkolwiek ciekawa jest także sama grobla Stanley Embankment, zbudowana na cieśninie oddzielającej Holyhead od Anglesey. Tam też znajduje się muzeum morskie Holyhead Maritime Museum, zabytkowy kościół św. Cybiego oraz wzgórze Mynydd Twr z fantastyczną panoramą na okolicę. Największą ciekawostką wyspy jest jednak pewna miejscowość znana z tego, że może pochwalić się najdłuższą nazwą być może i na świecie, którą można przetłumaczyć jako: „ściół Świętej Marii w dziupli białej leszczyny przy wartkim wirze wodnym Świętego Tysilio z Czerwonej Jaskini”. Ze względu właśnie na tę nazwę miejscowość stała się tłumnie odwiedzana przez turystów, którzy z dumą robią sobie zdjęcia przy tablicach hwyrndrobwllllantysiliogogogoch (w skrócie Llanfairpwll).

Tresc opisow dostarczana przez merlinx.

Park Narodowy Brecon Beacons – rozległe wzgórza wspaniałego parku są doskonałym celem weekendowych wypraw dla miłośników gór, fotografii podróżniczej i długich wędrówek po dzikich bezdrożach. Bliskie położenie w stosunku do angielskich miast West Midlands sprawia, że częstymi gośćmi są tam mieszkańcy sąsiedniego kraju. Władze parku dla turystów przygotowały sieć szlaków o różnym stopniu trudności, wiodących często w pobliżu wodospadów, szemrzących potoków oraz ruin zamków. Na terenie parku znajdują się także ciekawe szczyty do zdobycia: Pen-y-Fan (886 m n.p.m.) i Corn Du (873 m n.p.m.), a do najbardziej obleganych szlaków górskich można zaliczyć trasę wiodącą wokół Llanddeusant z wejściem na Fan Brycheiniog (789 m n.p.m.). W parku nazywanym w skrócie BB znajdują się również liczne jaskinie, bezludne wrzosowiska i polodowcowe jeziora, których odkrywanie jest najcenniejszym turystycznym doświadczeniem.

Abergavenny – głównym magnesem przyciągającym turystów do miasteczka nazywanego „bramą Walii” jest wrześniowa impreza Food Festival pełna atrakcji związanych z kulinariami, a także pozostałości normańskiego zamku wybudowanego w okresie rządów króla Henryka I (XII w.). Interesujące są również wnętrza kościoła Church of St Mary skrywające grobowce normańskich możnowładców oraz Town Museum najlepiej opowiadające historię regionu.

Cardiff – stolica z prawdziwego zdarzenia przypominająca największe miasta Anglii. Nie brakuje tam doskonałych hoteli, markowych sklepów, siedzib ważnych firm i banków oraz ciekawej oferty kulturalno-rozrywkowej. Obecnie mieszka tam ponad 300 tys., z czego duży procent stanowią studenci uczący się na tamtejszych uniwersytetach. Miasto może zaskoczyć rozmiarem, gwarnymi pubami, eleganckimi restauracjami oraz ekskluzywną zabudową i kilkoma ciekawymi zabytkami. Cardiff położone nad rzeką Taff, u jej ujścia do Kanału Bristolskiego, od początku istnienia było rybacką wioską, powstałą w I-II wieku jako osiedle rzymskie, przebudowane w kolejnych stuleciach przez Normanów. Miasto zyskało na znaczeniu dopiero po XIX-wiecznej rewolucji przemysłowej, zakończonej sukcesem dzięki pokładom węgla kamiennego i rozwojowi portu otwartego w 1839 r. Prawa miejskie Cardiff otrzymało dopiero w 1905 r., a funkcje stolicy Walii przejęło 50 lat później, zyskując przy swej skromności międzynarodowy koloryt. Z racji tego, że w Cardiff nigdy nie było średniowiecznej starówki, zwiedzanie polega głównie na wypatrywaniu wiktoriańskich perełek z XIX wieku. Jeszcze przed wybuchem I wojny światowej powstała elegancka dzielnica sąsiadująca ze wspaniałym Cathay Park, przy którym można obejrzeć przykładowo interesujący i pełny historycznych odniesień budynek ratusza City Hall. Zbiory monumentalnego gmachu Muzeum Narodowego obejmują wiele dziedzin współtworzących historię i kulturę Walii, dlatego jeśli ktoś jest zainteresowany dziejami tego kraju, powinien szczegółowo przemierzyć muzealne sale, by odkryć tajemnice związane z najodleglejszymi czasami. Ważną częścią miasta jest Cardiff Bay – dawna dzielnica portowa, w której zabytkowe doki przekształcono w nowoczesne rozwiązania architektoniczne, takie jak Walijskie Centrum Milenijne, w którym można obejrzeć koncerty muzyczne i przedstawienia teatralne, zrobić zakupy lub wypocząć w restauracji. O dawnej świetności portu przypomina ogromna zapora Cardiff Bay Barrage oraz szereg budynków pełniących przed laty funkcje portowe. Kolejną dzielnicą godną uwagi jest Butetown, której symbolem są zabudowania wyniosłej giełdy węglowej Coal Exchange oraz Ośrodek Historii i Sztuki Butetown. Po przeciwnej stronie miasta, w zacisznej dzielnicy Llandaff, wznosi się katedra przechodząca na przestrzeni wieków liczne modernizacje architektoniczne, uszczuplone zniszczeniami z okresu II wojny światowej. Dumą Walijczyków jest natomiast Millenium Stadium – nowoczesna arena rozmaitych sportów, o historii których najciekawiej opowiada wynajęty przewodnik oprowadzający turystów po zakamarkach stadionu. W Cardiff można jeszcze zwiedzić Muzeum Historii Narodowej urządzone w ciekawym zamku wraz ze skansenem na wolnym powietrzu oraz udać się do centrum, gdzie stoi Cardiff Castle – jeszcze jeden symbol miasta. Zamek położony jest na zielonym wzgórzu i swój ostateczny wygląd otrzymał w XIX wieku, chociaż początki sięgają starożytności. Wśród szeregu wieżyczek na zewnątrz wyróżnia się ciekawa wieża zegarowa, natomiast wnętrza zdumiewają historycznym wystrojem i kolekcją muzealną. Zamek można uznać za serce Walii, w którym zawsze coś się dzieje i przed planowaniem wycieczki do tego kraju, trzeba wciągnąć Cardiff Castle na listę najciekawszych miejsc. Jeżeli ktoś chce dobrze zjeść powinien koniecznie odwiedzić dzielnicę portową, natomiast najlepszą kawę można wypić w dzielnicy kawiarń Mill Lane.

Hrabstwo Monmouthshire – najbardziej angielski zakątek Walii znany jest nie tylko z historii pełnej angielsko-walijskich konfliktów, ale również z normańskich zamków piętrzących się w dolinie rzeki Wye. Strategiczne fortyfikacje na przestrzeni wieków strzegły dostępu z Anglii do południowej Walii, często przypadając jednej bądź drugiej stronie. Pasjonująca wycieczka powinna odwiedzić takie miejsca związane z historią fortyfikacji jak: Grosmont, Skenfrith, White Castle, Monmouth, Chepstow, Reglan i Caldicot. Za najcenniejszy zabytek Monmoutshire uważane jest jednak opactwo Tintern, inspirujące przede wszystkim artystyczne dusze. Przepiękne położenie klasztoru doceniali liczni malarze i pisarze, w których ślad poszli turyści pragnący zobaczyć tę malowniczą ruinę pochodzącą z XIV wieku.

Newport – jedno z największych miast Walii położone jest przy ujściu rzeki Usk do Kanału Bristolskiegi, dzięki czemu zawdzięcza swój XX-wieczny rozkwit. Tzw. „nowy zamek” został zbudowany nad rzeką już w wieku XII i dał początek rozwijającej się osadzie, która z kolei w XIX stuleciu stała się bastionem czartystów – ruchu społecznego domagającego się demokratycznych praw wyborczych. Pozostałości normańskiego zamku można oglądać do dziś, niemniej okazalej prezentuje się katedra o randze świątyni biskupiej oraz posiadłość Tredegar House położona nad jeziorem w przepięknym parku rekreacyjnym. Podczas zwiedzania warto jeszcze zwrócić uwagę na pewną konstrukcję – Transporter Bridge, czyli unikatowy most transportowy zbudowany do obsługi statków. Ponadto Newport pełen jest pubów, restauracji i życia nocnego przenoszącego się wieczorami na oświetlone neonami ulice.

Caerleon – dawna warownia rzymskich legionistów związana jest z legendą o królu Arturze, który właśnie w tym miejscu miał posiadać swoją siedzibę – słynny Camelot przekształcony później na Caerleon. Chociaż do tego miana pretenduje jeszcze kilka innych miejsc, szczególnie w Kornwalii, warto poznać kilka atrakcji miasteczka w postaci łaźni i amfiteatru rzymskiego, o których najlepiej opowiada muzeum Legionów eksponujące znaleziska archeologiczne z całej doliny rzeki Usk.

Bleanavon – idealny przykład wiktoriańskiego miasteczka, które dzięki wspaniałemu położeniu u źródeł rzeki Llwyd oraz doskonale zachowanej architekturze z doby rewolucji przemysłowej, zostało wpisane na Listę Światowego Dziedzictwa UNESCO. Najważniejszym miejscem jest tam Narodowe Muzeum Górnictwa prezentujące „na żywo” czasy największego prosperity przemysłu węglowego. Warto zjechać pod ziemię w kasku i z latarką w ręku, by przekonać się na własnej skórze w jakich warunkach pracowali przed laty górnicy i jaką role odegrali w historii regionu. Równie ciekawa jest zabytkowa huta zaliczająca się do największych tego typu w Wielkiej Brytanii.

Swansea – ważny ośrodek Walii konkurujący z Cardiff o miano najważniejszego miasta nie ma być może jednolitego centrum, ale jest za to zaskakująco rozległy i skupia się między wodami zatoki a wzgórzami. Tamtejsze hotele rozlokowane wzdłuż wybrzeża mają widok bezpośrednio na morze i szeroką, piaszczystą plażę, aczkolwiek nie jest to prężnie działający kurort ze względu na niezbyt interesującą zabudowę, wśród której można jednak wypatrzyć ciekawe miejsca. Należą do nich: dzielnica portowa z malowniczą mariną oraz Narodowe Muzeum Wybrzeża, eksponujące za pomocą nowoczesnych technik wystawienniczych rozmaite dziedziny związane z morzem i przemysłem.

Półwysep Gower – najpiękniejsze scenerie południowej części Walii można znaleźć właśnie na całkiem sporym półwyspie oblewanym wodami Kanału Bristolskiego na zachód od Swansea. Pierwszy zakątek całej Wielkiej Brytanii, który uzyskał status parku krajobrazowego, charakteryzują wspaniałe klify, niesamowite formacje skalne i piękne plaże smagane silnymi wiatrami. Najważniejszym kurortem półwyspu jest Mumbles z ulubionym przez turystów deptakiem spacerowym zakończonym molo. Niezwykle urocze są tamtejsze plaże przy zatoce Caswell Bay, natomiast restauracje uchodzą za najlepsze w Walii. Ładnie prezentują się także ruiny zamku zbudowanego przez Normanów, chociaż konkurują z nimi pozostałe warownie rozrzucone po terenie całego półwyspu (m.in. Pennard, Penrice, Oxwich, Weobley Castle). Romantycznym, choć niebezpiecznym miejscem jest cypel Worms Head w kształcie wielkiego robaka, natomiast najbardziej intrygują tajemnicze pieczary pochodzące z zamierzchłych epok, znajdujące się nieopodal Port Enyon. Z kolei w jeszcze innej jaskini – Paviland Cave, odkryto szkielet myśliwego, żyjącego na półwyspie w epoce kamienia. Legendarnym miejscem położonym w sercu półwyspu, w pobliżu wsi Reynoldston, jest grobowiec pochodzący sprzed 6 tys. lat, zwany kamieniem króla Artura, a więc i w to miejsce dotarły legendy związane z domniemanym władcą.

Najczęściej Zadawane Pytania

Kiedy najlepiej wybrać się do Walii?
Podobnie jak w całej Europie najlepszymi miesiącami na zwiedzanie Walii są: maj i czerwiec z najdłuższymi dniami oraz wrzesień. Na najwięcej słońca można tam liczyć w lipcu i sierpniu, kiedy na plażach pojawiają się turyści najchętniej wypoczywający na wybrzeżu. Okres wakacyjny nie grozi jakąś szczególną spiekotą ze względu na położenie geograficzne i chłodny klimat (temperatury powyżej 26°C uważane są za upalne), a poszczególne zabytki można właściwie zwiedzać przez cały rok, z wyjątkiem grudnia i stycznia, kiedy jest nieprzyjemnie i wietrznie. Zimą jednak warto zwiedzać liczne muzea, które nie są zatłoczone, a ceny noclegów poza sezonem znacznie niższe. Należy jednak pamiętać, że fronty atmosferyczne w ciągu roku mogą powodować częste wahania temperatur, silne wiatry (wczesna wiosna i jesień), zmiany ciśnienia, mgły i częste opady deszczu. Większe miasta mają swój mikroklimat, z reguły cieplejszy i bardziej suchy niż otaczający je obszar.

Jaka waluta obowiązuje w Walii?
Walutą Walii jest funt brytyjski (GBP), 1 GBP = 100 pensów. Dla turystów z Europy jest to stosunkowo drogi kraj z wysokimi kosztami utrzymania i cenami za wstępy do placówek muzealnych itp. Ceny zależą także od standardu mieszkania oraz okolicy, w której się przebywa. W wielu miejscach, szczególnie w dużych miastach, można płacić euro po uśrednionym kursie.

Jaki czas obowiązuje w Walii?
W Walii od czasu polskiego odejmujemy 1 godzinę.

Tresc opisow dostarczana przez merlinx.

Jakie są ograniczenia celne w Walii?
Przewóz towarów podlega ograniczeniom ilościowym na zasadach obowiązujących w UE, co oznacza w praktyce, że rzeczy osobiste i sprzęt na własny użytek nie podlega ograniczeniom celnym. W przypadku towarów można wwozić i wywozić: do 800 szt. papierosów, 200 szt. cygar, 10 l spirytusu, 20 l mocniejszego alkoholu, 90 l wina i 110 l piwa.

Jakie dokumenty są potrzebne w razie konieczności skorzystania ze służby zdrowia w Walii?
W nagłych przypadkach turyści z Polski objęci są w Wielkiej Brytanii bezpłatną podstawową opieką medyczną. Świadczenia medyczne są na najwyższym światowym poziomie i nie ma problemu z dostępem do jakichkolwiek leków. Opłaca się jednak wykupić polisę ubezpieczenia podróżnego, która w razie potrzeby umożliwi pokrycie kosztów bardziej zaawansowanego leczenia i transport medyczny. Jeżeli posiadamy ubezpieczenie prywatne należy zapoznać się z jego warunkami, gdyż w większości przypadków ubezpieczeniem objęte są koszty leczenia powyżej pewnych kwot, które należy samemu opłacić. Przed wyjazdem za granicę dobrze jest jednak w oddziale wojewódzkiego NFZ złożyć wniosek o wydanie Europejskiej Karty Ubezpieczenia Zdrowotnego, która jest dowodem posiadania takiego ubezpieczenia. Szczegółowe informacje: www.ekuz.nfz.gov.pl i www.nfz.gov.pl

Ze względu na inną florę bakteryjną należy starannie wybierać restauracje lub jadać w hotelach i przestrzegać podstawowych zasad higieny. Turyści powinni pić wyłącznie wodę butelkowaną, ewentualnie gotowaną co najmniej 10 min. Szczepienia ochronne nie są wymagane i nie ma zagrożeń sanitarno-epidemiologicznych, niemniej przed wyjazdem warto sprawdzić czy szczepienia nie są zalecane sezonowo.

Ważne informacje MSZ

Dokumentem uprawniającym do pobytu na terenie Wielkiej Brytanii jest ważny dowód osobisty lub paszport (o ile nie posiadamy dowodu). Obowiązują te same co w innych krajach Unii Europejskiej przepisy dewizowe oraz nie ma obowiązku meldunkowego, jeżeli pobyt na terenie kraju nie przekracza 90 dni.

Szczegółowe i aktualne informacje można znaleźć na stronie Ministerstwa Spraw Zagranicznych: www.msz.gov.pl lub na stronie ambasad i konsulatów Wielkiej Brytanii www.londyn.msz.gov.pl

Ambasada Rzeczypospolitej Polskiej w Zjednoczonym Królestwie Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej
Wielka Brytania, Londyn, 47 Portland Place, W1B 1JH
Tel.: +44 2072913543 Tel.: +44 2072913520 Tel.: +44 2072913914 Tel.: +44 2072913900 Tel.: +44 2072913934 Faks: +44 2072913576 Faks: +44 2072913575
london@msz.gov.pl
www.londyn.msz.gov.pl
Telefon dyżurny po godzinach pracy placówki: +44 7939594278

Tresc opisow dostarczana przez merlinx.

Instytut Polski w Londynie (Instytut Kultury Polskiej)
Wielka Brytania, Londyn, Swan House, 52-53 Poland Street, W1F 7LX
Tel. dyżurny: +442032062004
london.pci@instytutpolski.org.uk
www.polishculture.org.uk

Wydział Konsularny Ambasady Rzeczypospolitej Polskiej w Londynie
Wielka Brytania, Londyn, 73 New Cavendish Street, W1W 6LS
Tel.: +44 2072913900 Tel.: +44 2072913934 Tel.: +44 2072913914 Tel. dyżurny: +44 7939594278 Faks: +44 2073232320
londyn.konsulat@msz.gov.pl
www.londyn.msz.gov.pl

Powys

Walia: Cardiff , Clwyd , Gwynedd , Pembroke , Powys

Wybierz region Cardiff , Clwyd , Gwynedd , Pembroke , Powys